Wat is Kerst. We vieren iets maar wat dan?
Binnen de christelijke gemeenschap viert men de geboorte van Christus. De symbolen daaromheen zijn wel wat curieus, want met “kerstbomen” (wat feitelijk sparren zijn) heeft het niets te maken.
Kerstmis is bij uitstek een feest van vrede en verzoening. Die vrede en verzoening is helaas ver te zoeken op alle fronten en als ze zien met welke agressie op een mogelijk AZC wordt gereageerd, vraag je af waar de barmhartigheid is gebleven. Curieus is dat bestuurders die zich vaak geen barst aantrekken van wat onder de bevolking leeft, nu ineens belijden dat goed gecommuniceerd moet worden.
Angstwekkend is dat schreeuwers en dreigers het voor het zeggen lijken te krijgen. Parasiteren op angstgevoelens en die bewust aanwakkeren is van alle tijden: waartoe dat kan leiden leert de geschiedenis ons maar al te goed. Nuchter realisme lijkt momenteel volstrekt op de bon. Ik mis een premier die zich met regelmaat daar zeer openlijk tegen uitspreekt.
Nederland is, althans dat wil ik blijven geloven, een staat met wetten en andere regels die we in acht moeten nemen. Een deel van dat totaal is hard: het staat op papier. De rest maakt(e) deel uit van onze waarden, onze cultuur. Wij zijn, althans zo zien we ons graag, een gastvrij land. Maar zijn we dat ook. We zijn ook een land dat er echt niet mee zit anderen ons normenpatroon op te dringen. Dat wat wij normaal vinden in andere landen slecht valt ligt naar de mening van velen hier dan aan de “achterlijkheid” van dat land.
Kerst, vrede op aarde en welbehagen. Ik houd mij toch graag vast aan die geloofswaarde als leidraad in mijn leven en handelen. Ieder het zijne/hare en houdt ook rekening met diegene die minder of niets heeft. Echte deugdzaamheid zit in rekening houden met een ander en je verplaatsen in zijn noden en behoeften.
