Hoe ga je als gerechtsdeurwaarder om met privacy van de debiteur: uiterst zorgvuldig natuurlijk maar vaak komen zaken naar buiten: je plakt aan, zet een veilingadvertentie in de krant of roept iemand met art. 54 Rv openbaar op alhoewel die advertentie in de Staatscourant nogal meevalt.
Het NOS bericht Incassobureau dreigt wanbetaler met filmpje op YouTube trok mijn aandacht. Het staat intussen ook in de Volkskrant van vandaag.
Niemand van mijn collega’s zal in het openbaar toe willen geven dat dit nog niet zo’n slecht idee is, vooral als het om zeer notoire types gaat. Let wel: het gezicht is niet herkenbaar..
De publieke moraal, ook die van de overheid, is ronduit huichelachtig. De ACM zit er totaal niet mee om de pers rond te bazuinen dat een bedrijf een boete heeft gekregen onder het motto: afschrikwekkend voorbeeld. Ik moet nog de eerste krant tegenkomen die dit afkeurt. Alles moet boven water komen is dan het devies.
Daarbij is er een opmerkelijk verschil tussen particulieren als debiteur en bedrijven. Die laatste zijn fre game zoals men dat zegt.
Websites als geenstijl en dumpert gooien de meest akelige dingen naar buiten: dat beteugelen wordt meteen weggezet als kritiek van de grachtengordelelite. Ik zie dit bij uitstek als sites die aan de echte rand van de samenleving opereren waar moeilijk tegen op te treden is, net als tegen paparazzi. Het is echte riooljournalistiek alhoewel ik met het gebruik van het woord journalistiek de journalistiek onrecht aandoe. Toch trekt het veel kijkers maar dat hebben porno sites ook denk ik dan maar weer. Mensen moeten hun hormonen ergens aan kwijt…
Vorig jaar pleegde een vrouw zelfmoord nadat het OM beelden van een diefstal van een beurs online had gezet. Ik wacht nog op een serieuze evaluatie van die handelwijze van het OM: die beelden hebben wel een dood tot gevolg gehad. Die boodschap schijnt niet echt bij het OM geland te zijn temeer omdat de familie van de dode het er publiekelijk bij liet zitten. Dat zou ik zeker niet gedaan hebben. Een man die in 2004 de foto van een winkeldief ophing kreeg een kort geding[1] om de oren. In 2016 hangt Jumbo foto’s op[2], dat kan dan blijkbaar weer wel.
Wat moeten we er mee. In Duitsland dook meer dan 20 jaar geleden het idee op van de man in het zwart die een debiteur opzichtig volgde[3].
De tuchtkamer van de KBvG is terecht heel scherp als het gaat om privacyschendingen, alleen al het afgelopen jaar 2 berispingen wegens schending van privacy in een tv reality programma. Terecht, maar laat ik dan openlijk toegeven dat ik niet in heilige verontwaardiging uitbarst als ik een incasseerder dit zie doen. Vanuit de positie van de schuldeiser is het helemaal begrijpelijk: zij zien een debiteur schaamteloos mooi weer spelen van hun geld. Het zijn vaak kleine ondernemers die hier ernstig door worden benadeeld. De particulier vindt zonder enig probleem bij Radar o.d. zijn oor, de kleine ondernemer blijft vaak naast de strop nog zitten met onverhaalbare kosten.
[1] https://www.om.nl/vaste-onderdelen/zoeken/@60231/ophangen-foto/
[2] http://www.rtvnoord.nl/nieuws/161687/Jumbo-in-Stad-hangt-foto-s-van-winkeldieven-op-Dat-is-onwenselijk
[3] https://www.rewi.europa-uni.de/de/lehrstuhl/sr/krimirecht/lehrstuhlinhaber/Publikationen/Aufsaetze/Zur_Strafbarkeit_des_Schuldeneintreibers_Schwarzer_Mann.pdf
